H Γκαϊανέ Καζαρτζιάν, ήταν μετανάστρια από την Αρμενία που ζούσε 25 χρόνια στην Ελλάδα και εργαζόταν ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας. Το Σάββατο 29 Ιούνη κατά τον έλεγχο που γινόταν στο νοσοκομείο με αφορμή τη ‘μαύρη εργασία’, εν ώρα εργασίας πηδά από το παράθυρο ώστε να διαφύγει της σύλληψης και της απέλασης που αυτή θα προκαλούσε, χάνοντας τελικά τη ζωή της.
Δεν ήταν αυτοκτονία, όπως γράφτηκε σε πολλές εφημερίδες και σε πολλά sites, ήταν μια ακόμα εργατική δολοφονία του κράτους και του κεφαλαίου. Ήταν άλλη μια δολοφονία μιας καταπιεσμένης εργάτριας και μετανάστριας, για αυτούς ‘παράνομης’ και ‘λαθραίας’. Για τον ελλαδικό χώρο, αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, καθώς χρόνια τώρα μετανάστες (κυρίως από συγκεκριμένες χώρες) για να επιβιώσουν κάνουν όλες αυτές τις σκληρές σωματικά και ψυχικά εργασίες, με πενιχρά μεροκάματα, σε άθλιες εργασιακές συνθήκες, ζώντας αόρατοι. Άνθρωποι εκμεταλλευόμενοι από τους δουλέμπορους μέχρι να φτάσουν εδώ, από τα αφεντικά που θα εργαστούν, από το ίδιο το κράτος που ζητά φτηνά εργατικά χέρια και εν τέλει θα ονομαστούν ‘παράνομοι’, θα κυνηγηθούν και θα ξεχαστούν.
Το θάνατο της Γκαϊανέ ακολούθησε το ανθρωποφάγο χιουμοράκι της Athens Voice, ενός από τα κορυφαία σε ισχύ site στον ελλαδικό χώρο και τα διάφορα ιντερνετικά σχόλια, καταστάσεις που δεν είναι τυχαίες. Είναι απλά μια πιο κυνική και όχι καμουφλαρισμένη διάχυση ρατσιστικού δηλητήριου. Είναι αυτό που παραδοσιακά κάνουν τα ΜΜΕ άλλα και οι υπόλοιποι ιδεολογικοί μηχανισμοί της κυριαρχίας (π.χ εκκλησία ) για όσες/ους ξεφεύγουν από τα πρότυπα που οι ίδιοι χτίζουν.
Τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά την περίοδο των μνημονίων το κράτος αποφάσισε να αλλάξει μοντέλο διαχείρισης. Βασικός πυλώνας σε αυτήν την αλλαγή είναι ο σημαντικός περιορισμός των παροχών του ‘κοινωνικού κράτους’. Οι βασικές παροχές της κοινωνικής ασφάλισης, της σε έναν βαθμό δωρεάν περίθαλψης, της σύνταξης κτλ είναι αποτελέσματα μεγάλων αγώνων, απεργιών των από τα κάτω, είναι κεκτημένα που θέλησαν να εξασφαλίσουν πως ‘οι από τα κάτω δεν θα πέθαιναν στους δρόμους’. Με την κατάσταση σήμερα να αποκρυσταλλώνεται σε ένα διαλυμένο ασφαλιστικό σύστημα, υποστελέχωση προσωπικού, ανεπαρκής εξοπλισμός, καμία πρόβλεψη για κάλυψη στις μακροχρόνιες νοσηλείες και με τους ασθενείς να εξαρτώνται πλήρως από την οικονομική ευχέρεια των συγγενών τους. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι αν είσαι ηλικιωμένος, ανήμπορος ή έχεις ανάγκη από χρόνια φροντίδα αυτό το ‘δημόσιο δωρεάν’ σύστημα υγείας θα σε πετάξει στο περιθώριο.
Το σύστημα υγείας θρέφει πλέον, το χαφιεδισμό και σπείρει τη διχόνοια μεταξύ των εργαζομένων για να εξυπηρετούν κάποιοι τα συμφέροντά τους. Πιο συγκεκριμένα, κατ’ εφαρμογή της σχετικής εγκυκλίου, εκδόθηκε οδηγία από το διοικητή του νοσοκομείου Ευθύμιο Γεωργόπουλο, εξουσιοδότησης στις ‘νόμιμες’ αποκλειστικές διά του σωματείου τους να εντοπίζουν και να παραδίδουν στην αστυνομία όλες τις ‘παράνομες’ με τη βοήθεια του προσωπικού ασφαλείας . Οι έλεγχοι αυτοί ξεκίνησαν από τον Μάρτη, όπου και συνελήφθησαν 20 αποκλειστικές (18 αλλοδαπές και 2 ημεδαπές ). Διατυμπανίζοντας ότι με τις συλλήψεις αυτές σώθηκαν αρκετά διαφυγόντα κέρδη των ασφαλιστικών ταμείων, γιατί το πρόβλημα είναι οι ‘παράνομες’ αποκλειστικές, όχι τα χρήματα των ταμείων που κάποιοι έπαιξαν στο χρηματιστήριο τη δεκαετία του `90. Αντίστοιχα, για την «κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος στην υγεία» δεν έφταιξε το μεγάλο φαγοπότι με τις φαρμακευτικές (π.χ. Novartis) και η υπερπρομήθεια και υπερκοστολόγηση μηχανημάτων & εξοπλισμού κάθε είδους στα νοσοκομεία. Εξοπλισμού που σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν λειτούργησε ποτέ, καθώς προοριζόταν μόνο να εξυπηρετήσει κάποια μίζα, την ίδια ώρα που σε κάποια άλλη δομή υγείας στην επικράτεια, μπορεί να μην υπήρχαν ούτε στηθοσκόπια, δύο ενδεικτικές περιπτώσεις από τους τόσους παράγοντες που οδήγησαν στο σήμερα.
Φαίνεται ακόμη μια φορά η τακτική του κράτους και κάθε κυβέρνησης, να διαχωρίζει τους ανθρώπους δημιουργώντας συνεχώς δίπολα (νόμιμοι-παράνομοι, έλληνες-μετανάστες). Αυτή η τακτική του κράτους, οδηγεί στο δόγμα του ‘προκειμένου να επιβιώσεις θα πρέπει να πατήσεις τον διπλανό σου’. Η επιλογή, λοιπόν, του σωματείου εργαζομένων αποκλειστικών, να ‘προστατέψει’ τα δικαιώματα των μελών του οδηγώντας τα στη ρουφιανιά, ο διοικητής του νοσοκομείου που έτρεξε να εφαρμόσει την οδηγία, είναι αποτελέσματα της πλήρης αλλοτρίωσης από τα παραπάνω. Ο υπάρχον κόσμος είναι υπαίτιος για το θάνατο της Γκαϊανέ, ενός ανθρώπου που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που περισσεύουν στο σήμερα, αυτά της γυναίκας, μετανάστριας και προλετάριας. Για όλα αυτά και άλλα τόσα, αυτός ο κόσμος πρέπει να καταστραφεί, μέχρι την οικοδόμηση ενός άλλου αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, χωρίς διακρίσεις με βάση το έθνος, το φύλο, τη φυλή, την σεξουαλική προτίμηση. Να αγωνιστούμε με πάθος καθημερινά μέχρι την κοινωνική και ταξική επανάσταση.
Απέναντι στην παρανομοποίηση των μεταναστών/ριών να προτάξουμε την κοινωνική/ταξική αλληλεγγύη
Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος
Να τσακίσουμε τη ρουφιανιά, την υποτέλεια και τα τσιράκια κράτους & αφεντικών μέσα στους χώρους εργασίας
Αγώνας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης ελευθερίας
Πραγματοποιήθηκαν μοιράσματα του κειμένου σε 2 ΙΚΑ στον Άγιο Αλέξιο, και στην Γούναρη καθώς και αναρτήθηκαν πανό σε 2 νοσοκομεία της Πάτρας στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσομείο Πάτρας και στο Γενικό Νοσοκομείο Πάτρών “Άγιος Ανδρέας“. Τα πανό έγραφαν: Στο νοσοκομείο της Νίκαιας δολοφονήθηκε η Γκαιανέ μετανάστρια, προλετάρια, γυναίκα κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος/ Η εγκύκλιος της ρουφιανιάς για τις αποκλειστικές δολοφόνησε την Γκαιανέ στο νοσοκομείο της Νίκαιας