ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ


Τα μεγάλα αφεντικά που εκμεταλλευόμενοι την εργασία μας θυσαυρίζουν, ο καπιταλισμος, βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε μια συνθήκη αναπροσαρμογή. Μπροστά στην αναγκαιότητα για την κατοχή των φυσικών και ορυκτών αγαθών, οι ισχυροί της δύσης παρεμβαίνουν σε χώρες της Μέσης Ανατολής χρησιμοποιώντας μια σωρεία διαφορετικών μέσων που έχουν στη διάθεση τους, τα οποία ποικίλλουν από ευθείες στρατιωτικές παρεμβάσεις σε εμπόλεμες ζώνες, υποκινήσεις συρράξεων, εγκαθιδρύσεις δικτατόρων και αυταρχικών καθεστώτων, χρηματοδοτήσεις στρατιωτικοποιημένων ομαδοποιήσεων, με τη στήριξη πολλές φορές ντόπιων κυβερνήσεων που λειτουργούν προς όφελος κάποιου από τους ισχυρούς. Τις επιπτώσεις των επιλογών αυτών δεν τις βιώνει κανένας άλλος παρά οι από τα κάτω αυτού του κόσμου. Μαζικές δολοφονίες πληθυσμών, κατεστραμμένες πόλεις, οικογένειες να δίνουν μάχη για την επιβίωση τους παρατώντας πίσω τις ζωές τους. Και όλα αυτά για να μπορεί το κεφάλαιο να εξασφαλίσει την συνεχή κερδοφορία του.

Πιο συγκεκριμένα, φεύγουν από τα μέρη που ζούνε, αναγκάζονται να στραφούν για καταφύγιο στις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αποτελεί έναν από τους πρώτους σταθμούς για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη εκμεταλλεύται η ΕΕ για να ρυθμίζει τις ροές των πληθυσμών. Το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με την ΕΕ, φτιάχνει σε κάθε μήκος και πλάτος του, χώρους «φιλοξενίας» πορσφύγων/μεταναστών, τα λεγόμενα hot spots, ο στόχος των οποίων είναι ο καλύτερος έλεγχος πάνω στο σώμα των μεταναστών. Αναλυτικότερα, όταν υπάρχει ανάγκη για φθηνό εργατικό δυναμικό από τις χώρες τις Ευρώπης, οι δίοδοι για τη διέλευση των προσφύγων/μεταναστών ανοίγουν μέχρι να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, δημιουργώντας παράλληλα ψευδείς ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον σε όσους μείνανε πίσω. Οι συνθήκες στα περισσότερα hot spots αγγίζουν τα όρια της εξαθλίωσης, με πολλούς θανάτους να έχουν συμβεί ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος. Άνθρωποι στοιβαγμένοι με τις δεκάδες μέσα σε μικροσκοπικά δωμάτια, πλήρης απουσία θέρμανσης, φάρμακα σε αρρώστους με το σταγονόμετρο, φαγητό που δεν τρώγεται είναι μόνο μερικά από τα κακώς κείμενα που συνθέτουν την πραγματικότητα στους χώρους αυτούς. Οι ΜΚΟ, δηλαδή οι διαχειριστές των hot spots, εξυπηρετούν ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Λειτουργούν ως ένα συμπλήρωμα του κράτους και του κεφαλαίου επιβάλλοντας τις προσταγές του πάνω στο σώμα των προσφύγων/μεταναστών. Κερδοφορούν επάνω στις πλάτες τους, προσφέροντας πληρωμένη φιλανθρωπία και παράλληλα καταστέλλουν οποιαδήποτε υπόνοια αντίδρασης μέσω κίβδηλων υποσχέσεων για καλύτερες συνθήκες. Σαν άλλοι ανθρωποφύλακες, ορίζουν την πραγματικότητα των προσφύγων. Το τι και πόσο θα τρώνε, τι δικαιούνται, πόσα χρήματα θα χαλάσουνε και που, αν χρήζουν ιατρικής περίθαλψης ή όχι.

Εμείς ως αναρχικοί πιστεύουμε σε ένα διαφορετικό τρόπο δόμησης της κοινωνίας. Στο αύριο που οραματιζόμαστε δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και εξουσία. Δεν θα υπάρχουν διακρίσεις βάσει του χρώματος, της φυλής, του φύλου, της θρησκείας, του σεξουαλικου προσανατολισμου ή της κοινωνικής θέσης. Για αυτήν την κοινωνία παλεύουμε. Μέσω της αυτοοργάνωσης, δηλαδή της ισότιμης και από κοινού οργάνωσης χωρίς ιεραρχία και λογικές ανάθεσης των ζητημάτων που μας αφορούν σε τρίτους. Οι αγώνες που δίνουμε βρίσκονται εκτός και ενάντια στους κρατικούς μηχανισμούς. Πολεμάμε το κράτος γιατί αποτελεί τον ρυθμιστή των κοινωνικών σχέσεων και ασκεί καταστολή και έλεγχο επάνω σε όποιον επιλεγεί να αγωνίζεται για κάτι διαφορετικό.  Επιδιώκουμε να ορίζουμε εμείς τις ίδιες μας τις ζωές και κανένας άλλος εξ’ονόματός μας. Θέλουμε οι σχέσεις μας να διέπονται από αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη. Σε αντίθεση με την φιλανθρωπία η αλληλεγγύη δεν προυποθέτει κάποιον που έχει και κάποιον που λαμβάνει, δηλαδή δεν δημιουργεί μια σχέση εξουσίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Αντιθέτως προτάσει την συλλογική διαχείριση των προβλημάτων μας και στήνει αναχώματα απέναντι στους δυνάστες μας. Αντιμαχόμαστε την κουλτούρα της κυριαρχίας που μας θέλει να τοποθετούμε το προσωπικο μας συμφέρον πάνω από το κοινό.

Δεν περιμένουμε κανένα μεσσία, κανένα αυτόκλητο σωτήρα που θα μας οδηγήσει. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε στο τώρα. Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και εργαζόμαστε από κοινού για να καταστρέψουμε αυτό το σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης και της επιβολής.