Για να τελειώνουμε με τη μιντιακή προπαγάνδα και τους μύθους γύρω από τις καταλήψεις
Οι καταλήψεις είναι πολιτικοί χώροι που αντιμάχονται την κοινωνική και οικονομική καταπίεση που βιώνει η κοινωνική βάση στο πετσί της. Επιδιώκουν να αποτελούν χώροι ελεύθεροι από ρατσισμό, σεξισμό, ομοφοβία και οποιασδήποτε μορφής διάκριση. Παρέχουν ζωτικό χώρο τόσο σε ομάδες όσο και σε άτομα να συζητήσουν, να συνδιαμορφώσουν, να δράσουν , να αυτοοργανώσουν την καθημερινότητά τους συλλογικά και αντιιεραρχικά προς την κατεύθυνση της χειραφέτησης. Μερικά παραδείγματα των παραπάνω είναι ότι σε πολλές καταλήψεις πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, αυτομορφωτικές διαδικασίες, πολλών ειδών μαθήματα, πληθώρα κειμένων και μπροσουρών, υπάρχουν δομές όπως βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία κινηματικών εκδόσεων, ιατρικής περίθαλψης, κοινόχρηστων πλυντηρίων, συλλογικές κουζίνες και μαγειρεία.
Μία κατάληψη θα πραγματοποιηθεί σε κτήρια έρμαια εγκατάλειψης και φθοράς, τα οποία συχνά και επισκευάζουν με ιδίων κόστος, ώστε να καταστούν ξανά χρηστικά και κατοικίσιμα. Η αξία χρήσης έναντι της ιδιοκτησιακής αξίας, είναι κομβικό σημείο και τρόπος κάλυψης αναγκών, ανθρώπων και εγχειρημάτων. Αντιστεκόμενοι/ες στην εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της καθημερινότητας και στη ατομικιστική λογική ¨ιδιοκτησία μου-το αφήνω να καταρρεύσει-κόψε τα σβέρκια σου¨, οικειοποιούνται κτήρια σε μία εποχή που τα ενοίκια και η αδυναμία στέγασης θερίζουν πολλές/ους από εμάς. Πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια που η εκκίνηση των πλειστηριασμών διαφόρων κτηρίων αλλά και της πρώτης κατοικίας, τα Airbnb και οι εξώσεις διαμορφώνουν ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Αξίζει να τονιστεί πως δήμοι, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες και ιδιώτες θυμούνται τα χρέπια τους όταν χρησιμοποιηθούν και μόνο τότε τα διεκδικούν πίσω, ή το κράτος κινεί τις διαδικασίες στα πλαίσια της καταστολής, απλά για να αφεθούν να κυλήσουν και πάλι στην αχρησία και τη φθορά, αρκεί να μην πειραχτεί το εκάστοτε τσιφλίκι τους, αδιαφορώντας για ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε.
Στις καταλήψεις πραγματοποιούνται πληθώρα πραγμάτων τα οποία ανακοινώνουν δημόσια, που τις καθιστούν προσβάσιμες και ανοιχτές για όποιον/α σέβεται τα χαρακτηριστικά της και δεν φέρει ξένες προς αυτή απόψεις και λογικές, όπως πχ ανωτερότητας ενός ανθρώπου από κάποιον/α άλλον/η κοκ. Το κομμάτι που έχει καταληφθεί επιδιώκει να είναι ένα απελευθερωμένο έδαφος στο οποίο η καθεμία και ο καθένας θα μπορούν να παρακολουθήσουν και να συμμετέχουν ισότιμα σε εκδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις και ένα σωρό άλλα πράγματα. Οι καταληψίες επιδιώκουν και αποκτούν πολλές φορές δυνατούς δεσμούς με τη γειτονιά, οι σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης που αναπτύσσονται αποτελούν ρωγμές στον κυρίαρχο τρόπο επιβίωσης της ατομικής σωτηρίας.
Το κράτος διεκδικεί το μονοπώλιο της βίας και το περιφρουρεί λυσσαλαία απένταντι στο/ην οποιο(α)δόποτε το αμφισβητήσει. Η βία των μπάτσων, των δικαστών, των αφεντικών που απολύουν, τραμπουκίζουν θεωρείται νόμιμη και απαραίτητη. Από την άλλη η αντίσταση, η επίθεση στους καταπιεστές και εξουσιαστές, η χρήση αντιβίας ποινικοποιείται, καταστέλλεται βίαια και πρέπει να καταδικαστεί. Οι καταληψίες δεν επιτίθενται σε κόσμο αδιακρίτως και δεν στοχοποιούν την υπόλοιπη κοινωνική βάση, κομμάτι της οποίας είναι και οι ίδιοι. Η επίθεση όποτε επιλέγεται, στοχεύει σε κράτος, κεφάλαιο, τα τσιράκια τους, τη μισθωτή εργασία και οποιαδήποτε δομή ή άτομο υποστηρίζει εξουσιαστικούς μηχανισμούς και θέσεις όπως αυτούς της πατριαρχίας. Οι επιθέσεις αυτές δεν έχουν τη βία ως αυτοσκοπό ούτε τη φετιχοποιούν, αλλά αποτελούν ένα μέσο για την οικοδόμηση μίας κοινωνίας που κανένας/μία δε θα μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιασδήποτε μορφής βίας για να επιβληθεί και να καθυποτάξει το/ην άλλο/ην για ιδίων όφελος.
Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν ένα ισχυρό εργαλείο που πριμοδοτεί την εθνική ενότητα και θέλει να εξαφανίσει την ταξική συνείδηση και αυτό δεν είναι άλλο από το έθνος. Οι καταλήψεις είναι εκεί για να στέκονται δίπλα και αλληλέγγυα σε κομμάτια των από τα κάτω που καταπιέζονται. Χωρίς να στέκονται στην εθνικότητα του/ης καταπιεσμένου/ης, αλλά μαζί τους ισότιμα προσπαθούν και δημιουργούν δομές, έτσι ώστε να στήσουν αναχώματα στην επέλαση των εξουσιαστών. Είναι γνωστό άλλωστε ποιοί μοιράζουν αλληλεγγύη, «γεύματα αγάπης» και προσφορά αίματος ανάλογα με την εθνικότητα…Η συνεχής ενασχόληση με ζητήματα που άπτονται της ζωής των μεταναστών/στριών είναι απαραίτητη γιατί, αυτοί/ες βρίσκονται στον πάτο της ταξικής πυραμίδας του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς το καθεστώς παρανομίας, εγκλεισμού και ρατσισμού δυσχεραίνει πολλαπλώς τη διαβίωσή τους. Το επικίνδυνο ταξίδι στην Ευρώπη- φρούριο, το στοίβαγμα στα hot spot και στρατόπεδα συγκέντρωσης, το φακέλωμα των στοιχείων τους, η απομάκρυνσή τους από τα αστικά κέντρα και η αορατότητα που δημιουργεί αυτό, είναι μερικά από τα σημεία τα οποία χτίζουν το καθεστώς εξαίρεσης, τόσο πρακτικά όσο και συμβολικά για τους από τα κάτω. Την εικόνα συμπληρώνουν οι αναβαθμίσεις φύλαξης των χερσαίων και υδάτινων συνόρων (πρόσφατα αναγγέλθηκε η δημιουργία πλωτού φράγματος στο Αιγαίο), οι εμπλοκές σχημάτων όπως FRONTEX, ΝΑΤΟ, οι νέες στρατιωτικοποιημένες ζώνες οι επαναπροωθήσεις. Όλα τα παραπάνω, συνηγορούν στην κατασκευή εσωτερικών εχθρών, που είναι επιτακτικό να αντιμετωπιστούν, προκειμένου να μπορέσουν οι κυρίαρχοι να διευρύνουν το οπλοστάσιό τους και να είναι έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν όποτε το κρίνουν απαραίτητο. Η ρητορική διάφορων εθνικιστών και πατριωτών περί μονοδιάστατης έμφασης στο/ην καταπιεσμένο/η μετανάστη/στρια σε σχέση με το/ην καταπιεσμένο/η, άστεγο/η, άνεργο/η, εργαζόμενο/η ντόπιο/α επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους/ις εκμεταλλευόμενους/ες από την αντίσταση στους πραγματικούς δυνάστες της ζωής τους, το κράτος και το κεφάλαιο και να τους στρέψει στον αλληλοσπαραγμό.
Στον αγώνα που δίνεται ενάντια στα κράτη και στα αφεντικά καθημερινά, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου, να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας συλλογικά και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να υψώσουμε ανάστημα. Οι καταλήψεις είναι οι χώροι που αποτελούν κέντρα αγώνα για την καθημερινή πάλη για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Είναι χώροι που μπορούν πραγματικά να καλύψουν τις κοινωνικές μας ανάγκες αυτοοοργανωμένα, αντιιεραρχικά, ισότιμα. Οι καταλήψεις είναι κομμάτι των αγώνων μας και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ,ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.