ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟ/Η
Τον Οκτώβρη του 2019 πραγματοποιείται στη Χιλή η μεγαλύτερη κοινωνική εξέγερση των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα, με τη κοινωνική βάση να βρίσκεται σε απόλυτο αναβρασμό και να πολιορκεί το κράτος σε πολλαπλά πεδία, τόσο στο Σαντιάγο όσο και σε άλλες πόλεις της επικράτειας. Η αύξηση των εισιτηρίων στα ΜΜΜ υπήρξε η σπίθα που άναψε τη φωτιά ενάντια στο σάπιο κρατικό και οικονομικό οικοδόμημα της Χιλής, με το κράτος και την κυβέρνηση του Πινιέρα -πρώην αξιωματούχο του καθεστώτος Πινοσέτ και πλήρως προσδεδεμένου στο άρμα των ντόπιων και διεθνών καπιταλιστικών συμφερόντων- να βρίσκονται με την πλάτη στο τοίχο, δίνοντας εντολή για την σκληρότερη καταστολή που έχει γνωρίσει η Χιλή από την εποχή της χούντας.
Οι εξεγερμένοι δεν περιορίζουν τον αγώνα τους ούτε στην ανάκληση της αύξησης στα εισιτήρια, ούτε στη νομοθέτηση χλιαρών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Στόχος πλέον είναι η κοινωνική αναδιαμόρφωση και η ανατροπή των ταξικών αντιθέσεων που έχουν εδραιωθεί πέρα για πέρα στους κόλπους της Χιλιανής κοινωνίας μεταξύ κεφαλαιοκρατών και εργαζομένων/ανέργων, καταπιεστών και καταπιεσμένων. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως η Χιλή αποτελεί «υπόδειγμα ανάπτυξης» για το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, με το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών να είναι από τα υψηλότερα του ΟΟΣΑ, ενώ συγχρόνως το συνταξιοδοτικό σύστημα, η εκπαίδευση, η υγεία, η ενέργεια και η ύδρευση είναι παραδομένα σε ιδιωτικά συμφέροντα, καθιστώντας τη διαβίωση των ανθρώπων ανυπόφορη σε πολλαπλά επίπεδα.
Οι μαζικές πράξεις εξέγερσης και ανυπακοής ξεκίνησαν από τους φοιτητές και τους μαθητές και εξαπλώθηκαν σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα: τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους. Ακόμη, οι πληθυσμοί των ιθαγενών Μαπούτσε που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε ανοιχτή σύγκρουση με το Χιλιανό κράτος, αποτελούν κομμάτι της εξέγερσης, “σε αλληλεγγύη με τον εξεγερμένο Χιλιανό λαό”, όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους. Οι πράξεις συλλογικού θυμού εκτείνονται από το μαζικό μποϊκοτάζ στα ΜΜΜ και τις επιθέσεις σε κρατικά κτήρια και πολυεθνικές μέχρι την ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής. Ταυτόχρονα τα περισσότερα εργατικά συνδικάτα της χώρας προκηρύσσουν απεργία, παραλύοντας την παραγωγή και την «κανονικότητα» της Χιλιανής οικονομίας. Το κράτος από τη μεριά του επιστρατεύει θεούς και δαίμονες για την καταστολή της εξέγερσης, από μπάτσους μέχρι και τον ίδιο το στρατό, τα όπλα του οποίου δεν διστάζει να στρέψει προς το ψαχνό, σε αγαστή φυσικά συνεργασία με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Η καταστολή παίρνει ξεκάθαρα εκδικητικό αλλά και παραδειγματικό πρόσημο: πυροβολισμοί, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις, ενώ οι μπάτσοι δε διστάζουν να επιβεβαιώσουν τον απροκάλυπτο σεξισμό τους, βασανίζοντας σεξουαλικά συλληφθέντες. Ο Πινιέρα κηρρύσει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δηλώνει απερίφραστα πως «η Χιλή βρίσκεται σε πόλεμο», ο οποίος είναι πέρα για πέρα ταξικός.
Σε κάθε χώρα η ύπαρξη του στρατού έχει ένα διττό ρόλο: την προστασία της κυριαρχίας από τον εξωτερικό και τον εσωτερικό εχθρό. Στη Χιλή παρατηρούμε τη δεύτερη περίπτωση όπου καλείται να καταστείλει τους εξεγερμένους προκειμένου να σταματήσουν να ταράζονται τα θεμέλια του καθεστώτος Πινιέρα. Από τη δημιουργία του κάθε κράτος ασχέτως πολιτεύματος, οικονομίας ή άλλων παραγόντων φροντίζει πάντα να διαθέτει το τελευταίο προπύργιο που δύναται να το κρατήσει “ζωντανό”, δηλαδή τον στρατό, όταν η αμφισβήτηση γίνεται έμπρακτη στην καθημερινότητα. Στη συγκεκριμένη εξέγερση εντός λίγων ημερών είδαμε τανκς και στρατιώτες να κατεβαίνουν στους δρόμους για να επιβάλλουν την τάξη καθώς μια ενισχυμένη αστυνομία για περιπτώσεις “έκτακτης ανάγκης” στάθηκε αδύναμη μπροστά στο πλήθος και την οργή των καταπιεσμένων.
Παρά βέβαια την τυφλή υπακοή, την ταυτότητα του σκληροτράχηλου άνδρα και άλλες αντιλήψεις που διαπερνούνται στο εσωτερικό αυτού του μηχανισμού για να μην υπάρχουν αποκλίσεις στις εκ των άνωθεν εντολές, αξιοσημείωτη ήταν η άρνηση στρατιώτη να στρέψει το όπλο του απέναντι στα σώματα των Χιλιανών εξεγερμένων και να διωχθεί γι’αυτό από το κράτος.
Όσες παροχές και μεταρρυθμίσεις και αν υπόσχεται ο Πινιέρα (αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μειώσεις στα τιμολόγια ρεύματος κ.α.), όσο και αν αναβαθμίζει το βαθμό καταστολής, η απάντηση που δέχεται είναι η ακόμα μεγαλύτερη οργή και αποφασιστικότητα των Χιλιανών καταπιεσμένων, οι οποίοι δεν θαμπώνονται από τα «καθρεφτάκια», ούτε δειλιάζουν μπροστά στα όπλα. Το ανθρώπινο αυτό κύμα δεν είναι ομοιόμορφο, δεν εκφράζει συγκεκριμένα προτάγματα μεταρρυθμιστικού τύπου, αντίθετα είναι πολυτασικό και χαρακτηρίζεται από τη συλλογική οργή και την επιθυμία για κοινωνική ελευθερία. Η αυριανή μέρα για την Χιλιανή εξέγερση δεν μπορεί να προκαταβληθεί. Το κράτος και ο καπιταλισμός θα δοκιμάσουν όλα τα διαθέσιμα όπλα τους: την αναδίπλωση και την φαινομενική υποχώρηση, την αφομοίωση κοινωνικών αιτημάτων, την αύξηση της καταστολής, την πρόκληση φθοράς και κόπωσης στους εξεγερμένους, μέχρι να βρουν την ευκαιρία σε επόμενο χρόνο να αντεπιτεθούν.
Από τη μεριά μας οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η κοινωνική ελευθερία δεν θα έρθει ποτέ όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός. Δεν μπορούμε παρά να στηρίξουμε την Χιλιανή εξέγερση και να μοιραστούμε με τους εξεγερμένους την αμέριστη ταξική μας αλληλεγγύη. Ο αγώνας τους αποτελεί μέρος των παγκόσμιων κοινωνικών εξεγέρσεων που εκδηλώνονται αυτή την περίοδο σε ολόκληρη την υφήλιο (π.χ. Χονγκ Κονγκ, Εκουαδόρ, Λίβανος, Ιράκ κ.α.) ενώ συγχρόνως δύναται να αποτελέσει την κρίσιμη σπίθα για τη γενίκευση των εξεγέρσεων ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό και στον υπόλοιπο κόσμο. Δηλώνουμε λοιπόν απερίφραστα πως η εξέγερση δεν περιορίζεται με εθνικά σύνορα και διαβεβαιώνουμε στο εγχώριο κράτος και κεφάλαιο πως θα έρθει σύντομα και η δική τους σειρά να νιώσουν την οργή και τη φωτιά των καταπιεσμένων.
Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗ ΧΙΛΗ
ΝΑ ΠΥΚΝΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Συγκέντρωση Πέμπτη 28/11 στις 18:00 στον Έσπερο (πλατεία Γεωργίου)
