Οι γεωπολιτικοί και οικονομικοί ανταγωνισμοί των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της δύσης σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, η στήριξη ή και ανοχή απέναντι σε απολυταρχικά και φονταμενταλιστικά καθεστώτα, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών στις χώρες αυτές, είναι σαφές υπόδειγμα της λυσσαλέας επίθεσης της κυριαρχίας στους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου. Είτε μέσω των πολεμικών συγκρούσεων, είτε μέσω του οικονομικού επεκτατισμού, αυτό που αφήνει πίσω της η επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου είναι η εξαθλίωση, η κοινωνική ερημοποίηση, ο θάνατος, η καταστροφή του φυσικού κόσμου και ο βίαιος ξεριζωμός ολόκληρων πληθυσμών.
Όσοι μετανάστες καταφέρνουν να εισέλθουν στην Ευρώπη-φρούριο, αν δεν εξοντωθούν στα υδάτινα σύνορά της (λεκάνη της Μεσογείου) από τον επίσημο δολοφονικό ευρωπαϊκό μηχανισμό της Φρόντεξ και των κυκλωμάτων διακίνησης θα βιώσουν τη δεύτερη πράξη του πολέμου στο εσωτερικό της Ε.Ε. Είναι ο εξευτελισμός, οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, το φακέλωμα, η αορατότητα, ο συνεχής φόβος της απέλασης, το καθεστώς εξαίρεσης, δηλαδή τα κέντρα κράτησης και οι επιθέσεις από δυνάμεις καταστολής αλλά και από φασιστικές/ρατσιστικές ομαδοποιήσεις. Η περίπτωση του κέντρου κράτησης/hot spot στη Μόρια της Λέσβου είναι χαρακτηριστικό δείγμα τόπου εξαίρεσης και αορατότητας που βιώνουν οι μετανάστες, αποτελώντας τη μετουσίωση της κατασταλτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και των αντιμεταναστευτικών δογμάτων της E.E. Οι 5 θάνατοι από το κρύο πέρυσι το χειμώνα, οι συνολικά 14 θάνατοι μεταναστών μέσα σε 2,5 χρόνια, καθώς και δεκάδες απόπειρες αυτοκτονίας, μόνο τυχαίοι δεν είναι.
Για τους υπόλοιπους που βρίσκονται «ελεύθεροι» αυτό που τους περιμένει είναι η ακραία εκμετάλλευση από τα ντόπια αφεντικά, οι ξυλοδαρμοί από μπάτσους και λιμενικούς, οι φασιστικές επιθέσεις, η φυλάκιση. Τοπικό παράδειγμα όλων αυτών είναι οι μετανάστες που ζούσαν μέχρι πρότινος στα πρώην εργοστάσια της ΑΒΕΞ και του Λαδόπουλου. Στις 5/3 14χρονος Αφγανός μαχαιρώνεται στο πόδι από λιμενικούς, στις 21/3 24χρονος Αφγανός μετά από καταδίωξη πάλι από λιμενικούς σκοτώνεται σε τροχαίο και στις 29/3 κάτοικοι των γύρω περιοχών και μπάτσοι καλούν σε συγκέντρωση πλησίον των εργοστασίων για να διαμαρτυρηθούν. Στις 15/5, έπειτα από άγριες συμπλοκές που σημειώθηκαν μεταξύ των μεταναστών και οδήγησαν στο θάνατο ενός 17χρονου από το Αφγανιστάν, λαμβάνει χώρα επιχείρηση-σκούπα από τις δυνάμεις καταστολής, και οι δύο προαναφερθέντες χώροι εκκενώνονται. Περίπου 600 μετανάστες μεταφέρονται σε αστυνομικά τμήματα εκτός Αχαΐας, προκειμένου να χωρισθούν σε έχοντες και μη έχοντες χαρτιά, με τους πρώτους να οδηγούνται σε κρατικές “δομές φιλοξενίας”, και τους δεύτερους να συλλαμβάνονται προκειμένου να δρομολογηθεί η απέλασή τους. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, οι δύο χώροι φυλάσσονται συνεχώς από μπάτσους, ενώ έχουν οργανωθεί και περιπολίες πολιτών, με σκοπό την αποτροπή της εκ νέου εγκατάστασης μεταναστών. Έτσι, το κράτος, ως διαχειριστής των ίδιων μας των ζωών, βαφτίζοντας “πρόβλημα” την ίδια την ύπαρξη των μεταναστών, επενέβη κλείνοντας το μάτι σε πατρινούς φασίστες και “αγανακτισμένους πολίτες”, αφετέρου άνοιξε το δρόμο προς την υλοποίηση του σχεδίου εκμετάλλευσης των πρώην εργοστασίων από το ντόπιο αλλά και διεθνές κεφάλαιο. Μερικές εβδομάδες μετά την εκκένωση, αναπήδησαν ξανά άρθρα σε τοπικές εφημερίδες που κάνουν λόγω για συνεργασία περιφέρειας και δήμου προκειμένου να κατατεθεί σχέδιο ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής σε πολιτιστικό, κοινωνικό και διοικητικό κέντρο. Η βάρβαρη πραγματικότητα για τους μετανάστες συνεχίζεται, καθώς την Κυριακή 10/6, 19χρονος Αφγανός σκοτώνεται από νταλίκα που τον παρέσυρε στην προσπάθειά του να κρυφτεί εκεί για να περάσει σε κάποιο καράβι που θα τον οδηγήσει σε μια άλλη χώρα.
Είναι ξεκάθαρο ότι μέσω των εκκενώσεων το ελληνικό κράτος επιχειρεί να στείλει ένα κατασταλτικό μήνυμα στους μετανάστες, αλλά και σε όλους αυτούς και αυτές που αντιμάχονται το ζόφο της εξουσίας και του καπιταλισμού. Από την πλευρά μας, δε μπορούμε παρά να αντιλαμβανόμαστε πως όλοι εμείς που βρισκόμαστε στους από τα κάτω αυτού του κόσμου, αποτελούμε για το κράτος και τα αφεντικά το φτηνό, ανανεώσιμο και αναλώσιμο υλικό των επόμενων γύρων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πάνω στα σώματα των μεταναστών/ριών βρίσκεται το πεδίο πειραματισμού πολιτικών καταστολής και ελέγχου, το οποίο θα το συναντήσουμε ή το συναντάμε με διάφορες εκφάνσεις όλοι και όλες μας. Με πρόταγμά μας την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, στεκόμαστε δίπλα σους αγώνες των μεταναστών/ριών, κόντρα και ενάντια σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό στη βάση της φυλής, του φύλου, του έθνους, της θρησκείας, της σεξουαλικής προτίμησης. Συγκροτώντας μαχητικές κοινότητες αγώνα με σχέσεις ισότιμες, χρησιμοποιώντας εργαλεία αγώνα όπως οι καταλήψεις και δημιουργώντας δομές αλληλοβοήθειας, να πυκνώσουμε τις αντιστάσεις μας και να οξύνουμε τον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο με όπλο μας την αυτοοργάνωση.
Κοινοί αγώνες ντόπιων μεταναστών ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς εξαίρεσης και την θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, για την οικοδόμηση
μίας αταξικής κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.
Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά