Οι γεωπολιτικοί και οικονομικοί ανταγωνισμοί των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της δύσης σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, η στήριξη ή και ανοχή απέναντι σε απολυταρχικά και φονταμενταλιστικά καθεστώτα, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών στις χώρες αυτές, είναι σαφές υπόδειγμα της λυσσαλέας επίθεσης της κυριαρχίας στους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου. Είτε μέσω των πολεμικών συγκρούσεων, είτε μέσω του οικονομικού επεκτατισμού, αυτό που αφήνει πίσω της η επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου είναι η εξαθλίωση, η κοινωνική ερημοποίηση, ο θάνατος, η καταστροφή του φυσικού κόσμου και ο βίαιος ξεριζωμός ολόκληρων πληθυσμών.
Όσοι μετανάστες καταφέρνουν να εισέλθουν στην Ευρώπη-φρούριο, αν δεν εξοντωθούν στα υδάτινα σύνορά της ( λεκάνη της Μεσογείου) από τον επίσημο δολοφονικό ευρωπαϊκό μηχανισμό της Φρόντεξ και των κυκλωμάτων διακίνησης θα βιώσουν τη δεύτερη πράξη του πολέμου στο εσωτερικό της Ε.Ε. Είναι ο εξευτελισμός, οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, το φακέλωμα, η αορατότητα, ο συνεχής φόβος της απέλασης, το καθεστώς εξαίρεσης, δηλαδή τα κέντρα κράτησης και οι επιθέσεις από δυνάμεις καταστολής αλλά και από φασιστικές/ρατσιστικές ομαδοποιήσεις ,όπως έγινε και στη Λέσβο στις 22/4 με φασίστες να επιτίθονται σε μετανάστες που είχαν καταλάβει την πλατεία Σαπφούς και τους μπάτσους να πετούν δακρυγόνα και στις 23/4 να συλλαμβάνουν 122 μετανάστες για απείθεια και για παράνομη κατάληψη δημοσίου χώρου. Η περίπτωση του κέντρου κράτησης /hot spot στη Μόρια της Λέσβου είναι χαρακτηριστικό δείγμα τόπου εξαίρεσης και αορατότητας που βιώνουν οι μετανάστες, αποτελώντας τη μετουσίωση της κατασταλτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και των αντιμεταναστευτικών δογμάτων της E.E. Οι 5 θάνατοι από το κρύο πέρυσι το χειμώνα, οι συνολικά 14 θάνατοι μεταναστών μέσα σε 2,5 χρόνια, καθώς και δεκάδες απόπειρες αυτοκτονίας, μόνο τυχαίοι δεν είναι.
Στις 18 Ιουλίου του 2017 μετανάστες που είχαν ξεκινήσει καθιστική διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της ευρωπαϊκής υπηρεσίας ασύλου που βρίσκεται στο κέντρο κράτησης της Μόρια για τις μεγάλες καθυστερήσεις στις αιτήσεις ασύλου αλλά και για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, βγαίνουν έξω για να μπλοκάρουν τον κεντρικό δρόμο. Ενώ φώναζαν συνθήματα οι δυνάμεις καταστολής τους επιτέθηκαν με πέτρες, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Οι μετανάστες απαντούν με πετροπόλεμο και ανάβοντας φωτιές για να αντιμετωπίσουν τα χημικά και τη κατασταλτική μανία των μπάτσων. Αρκετή ώρα μετά το τέλος των συγκρούσεων τα ΜΑΤ εισβάλλουν στο κέντρο ξυλοκοπώντας μετανάστες αδιακρίτως. Οι μπάτσοι συνέλαβαν στον σωρό δεκάδες άτομα, και τελικά φόρτωσαν με βαρύτατο κατηγορητήριο 35 μετανάστες αφρικανικής καταγωγής, με 30 από αυτούς να βρίσκονται προφυλακισμένοι σε τέσσερις διάφορες φυλακές. Μετά από λίγο καιρό, στήθηκε μια ακόμα δικογραφία για 10 επιπλέον μετανάστες, που διώκονται με την ίδια μεθόδευση για ταραχές στο κέντρο της Μόρια στις 10/7/2017 όταν αφρικανοί μετανάστες προσπάθησαν να πάρουν συγκρατούμενό τους από τα χέρια των μπάτσων που προοριζόταν για απέλαση. Μέχρι και σήμερα, γίνονται ομαδικές διώξεις μεταναστών από το ελληνικό κράτος με πιο πρόσφατες τις συλλήψεις 8 ατόμων ως υπεύθυνους για τις ταραχές που ακολούθησαν την απόπειρα αυτοκτονίας 19χρονου Σύριου στις 14 Μαρτίου 2018 στο κέντρο κράτησης της Μόρια. Οι δίκες των 35 και των 10 έχουν οριστεί για τις 20/4 και 11/5 αντίστοιχα, στο μικτό ορκωτό δικαστήριο της Χίου.
Ακόμα ένα περιστατικό ήταν ο βασανισμός φυλακισμένων μεταναστών, που βρίσκονταν στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και διαμαρτύρονταν για την κράτηση τους. Χτυπώντας την καγκελόπορτα του κελιού τους, ζητούσαν μια συνάντηση με τον διευθυντή της φυλακής ώστε να ενημερωθούν για το πόσο ακόμα θα βρίσκονται υπό κράτηση. Τότε, οι μπάτσοι εισβάλουν στο κελί τους και αφού τους ξυλοκοπούν άγρια, συλλαμβάνουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Η απεγνωσμένη αυτή προσπάθεια των μεταναστών να διεκδικήσουν το στοιχειώδες δικαίωμά τους είχε ως αποτέλεσμα 8 κρατούμενοι να οδηγηθούν για ανάκριση στην Ευελπίδων με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησής τους (σπασμένο χέρι, χτυπημένα κεφάλια, μώλωπες παντού). Οι μετανάστες κατηγορούνται για «στάση κρατουμένου» (κακούργημα), «επικίνδυνη σωματική βλάβη» και «οπλοφορία» (πλημμελήματα), ενώ κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Η δίκη τους, που είχε ξεκινήσει στις 27/4/2018, συνεχίζεται στις 23/5/2018.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη είναι και το περιστατικό στις 15/5/2018, όταν, μετά από πυρκαγιά που ξέσπασε, οι μπάτσοι πήραν 10 άτομα από τα κελιά τους κι αφού τους ξυλοφόρτωσαν, τους απομάκρυναν με χειροπέδες από την Πέτρου Ράλλη, χωρίς να είναι γνωστό που μεταφέρθηκαν. Τις επόμενες μέρες, οι βασανισμοί των μπάτσων εντάθηκαν κι η εκδικητικότητά τους εκδηλώθηκε με διακοπές ρεύματος στις τουαλέτες, διακοπές νερού στα ντους, στέρηση γευμάτων, ψυχολογική βία.
Για τους υπόλοιπους που βρίσκονται «ελεύθεροι» αυτό που τους περιμένει είναι η ακραία εκμετάλλευση από τα ντόπια αφεντικά, οι ξυλοδαρμοί από μπάτσους και λιμενικούς, οι φασιστικές επιθέσεις, η φυλάκιση. Τοπικό παράδειγμα όλων αυτών είναι οι μετανάστες που ζουν στα πρώην εργοστάσια της ΑΒΕΞ και του Λαδόπουλου. Πρόσφατα στις 5/3 14χρονος Αφγανός μαχαιρώθηκε στο πόδι από λιμενικούς, στις 21/3 24χρονος Αφγανός μετά από καταδίωξη σκοτώνεται σε τροχαίο και στις 29/3 κάτοικοι των γύρω περιοχών καλούν σε συγκέντρωση πλησίον των εργοστασίων για να διαμαρτυρηθούν.
Είναι ξεκάθαρο ότι μέσω αυτών των διώξεων το ελληνικό κράτος επιχειρεί να στείλει ένα κατασταλτικό μήνυμα στους μετανάστες, αλλά και σε όλους αυτού και αυτές που δίκαια εξεγείρονται και αντιμάχονται το ζόφο της εξουσίας και του καπιταλισμού Από την πλευρά μας, δε μπορούμε παρά να αντιλαμβανόμαστε πως όλοι εμείς που βρισκόμαστε στους από τα κάτω αυτού του κόσμου, αποτελούμε για το κράτος και τα αφεντικά το φτηνό υποταγμένο, ανανεώσιμο και αναλώσιμο υλικό των επόμενων γύρων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πάνω στα σώματα των μεταναστών/ριών βρίσκεται το πεδίο πειραματισμού πολιτικών καταστολής και ελέγχου, το οποίο θα το συναντήσουμε ή το συναντάμε με διάφορες εκφάνσεις όλοι και όλες μας. Με πρόταγμά μας την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, στεκόμαστε δίπλα στους αγώνες των μεταναστών, κόντρα και ενάντια σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό στη βάση της φυλής, του φύλου, του έθνους, της θρησκείας, της σεξουαλικής προτίμησης. Συγκροτώντας μαχητικές κοινότητες αγώνα με σχέσεις ισότιμες, χρησιμοποιώντας εργαλεία αγώνα όπως οι καταλήψεις και δημιουργώντας δομές αλληλοβοήθειας, να πυκνώσουμε τις αντιστάσεις μας και να οξύνουμε τον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο με όπλο μας την αυτοοργάνωση.
Κοινοί αγώνες ντόπιων μεταναστών ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς εξαίρεσης και την θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, για την οικοδόμηση μίας αταξικής κοινωνίας
Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
