ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΒΕΟΔ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ & ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Στις 8/10 ο ΣΒΕΟΔ (Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου) καλεί courier, διανομείς και υπάλληλους εξωτερικών εργασιών σε 24ωρη απεργία. Διεκδικούν καθολική εφαρμογή του ν.4611/2019 (μέσα ατομικής προστασίας – εταιρικό δίκυκλο ή επίδομα 15% επί του βασικού μισθού και οι βενζίνες χώρια), ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά, ενιαία ειδικότητα και αγωνίζονται ενάντια στην απορρύθμιση της εργασίας (5νθήμερο/8ώρο – συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλους).
Τα τελευταία χρόνια, στον ελλαδικό χώρο έχει λάβει χώρα μια άνευ προηγουμένου υφαρπαγή των εργασιακών κεκτημένων, υπό το μανδύα των μνημονίων, της δημοσιονομικής μεταρρύθμισης και εσχάτως της υγειονομικής κρίσης. Τις αρχικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, την ελαστική εργασία και την κρατική καταστολή των πρώτων χρόνων της κρίσης ακολούθησε η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση και η κάμψη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Από τις τελευταίες νομοθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ρύθμιση του νομικού πλαισίου της απεργίας, με την παρανομοποίησή της σε περίπτωση που δεν συμμετέχει το 51% των εγγεγραμμένων μελών του εκάστοτε σωματείου στην συνέλευση προκήρυξης της απεργίας. Μια διάταξη που έκλεινε το μάτι στην εργοδοσία και έστρωσε το δρόμο για περαιτέρω νομοθετήσεις τέτοιας υφής. Περνώντας στην νέα εποχή της «ανάπτυξης», η Νέα Δημοκρατία, ακολουθώντας τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα που διαφήμιζε προεκλογικά έρχεται να «τελειώσει» τις οποιεσδήποτε μορφές κοινωνικής και ταξικής αντίστασης έχουν απομείνει, με την πρώτη μπότα της καταστολής να πατάει πάνω στα Εξάρχεια, τους/ις μετανάστες/στριες, τις καταλήψεις και τις/ους αγωνίστριες/ές, και τη δεύτερη να επιχειρεί να τσακίσει τους εργατικούς αγώνες. Το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο μεταξύ άλλων επιβάλλει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλιστών, την μείωση της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας, την κατά το δοκούν εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων, ενώ μετακυλά το βάρος της ασφάλισης από τα αφεντικά στους εργαζόμενους.
Επιπρόσθετα η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε με αφορμή την πανδημία, αποτέλεσε έφορο έδαφος για περαιτέρω επέλαση στα εργασιακά κεκτημένα φέρνοντας μια σειρά από αντεργατικά μέτρα με αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ), που στο σύνολό τους στοχεύουν στην περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Η 8ωρη 5νθημερη εργασία με αορίστου χρόνου συμβάσεις έχει κυριολεκτικά πετσοκοφτεί, ο εκβιασμός της ανεργίας μεγαλώνει και η εντατικοποίηση τείνει να γίνει κανονικότητα. Παράλληλα, αποδυναμώθηκε ο ρόλος του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και ενισχύθηκαν τα περιθώρια της εργοδοτικής ασυδοσίας.Την ίδια στιγμή οι «αφανείς ήρωες του κορονοϊου», όπως με θράσος αναφέρει η εγχώρια εξουσία, εργάζονται, όπως και πριν, χωρίς να τηρείται το παραμικρό μέτρο υγιεινής και ασφάλειας και χωρίς να γίνεται ο παραμικρός έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές. Οι μεγάλες ταχυμεταφορικές, με την πλήρη ανοχή του κρατικού μηχανισμού σκαρφίστηκαν ένα σωρό τρόπους να βγάλουν τη δουλειά και απογείωσαν τα κέρδη τους. Σημασία είχε να γίνουν οι παραδόσεις με το μικρότερο δυνατό κόστος: αδήλωτες υπερωρίες, δουλειά με το κομμάτι, εργασία το σαββατοκύριακο, επιστράτευση ταξιτζήδων και εταιρειών ταξί, προσλήψεις με το σταγονόμετρο με τα ψίχουλα του βασικού. Στα παραπάνω προστίθεται η διάταξη που ορίζει ότι εργαζόμενοι που απουσιάσαν λόγω Covid 19 θα πρέπει να αναπληρώσουν αμισθί με υπερωρίες την «άδεια καραντίνας» , καθώς και το νέο νομοσχέδιο οπού μεταξύ άλλων δίνεται η δυνατότητα να μην πληρώνονται οι υπερωρίες αλλά να «ανταλλάσσονται» με ρεπό ή άδεια.
*κομμάτι από την παραπάνω παράγραφο είναι αυτούσιο από το κείμενο/ανακοίνωση του ΣΒΕΟΔ.
Ο πρώτος χρόνος της κυβέρνησης ΝΔ φανέρωσε εξόφθαλμα το πρόσωπο αλλά και την ουσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν είναι παρά η εξοντωτική εργασία, δίχως κεκτημένα και διεκδικήσεις, δίχως κανένα ενδιαφέρον για την βιολογική και πνευματική υπόσταση των από τα κάτω, πέρα από το ελάχιστο της επιβίωσης και αναπαραγωγής του εργατικού δυναμικού. Είναι η θυσία του φυσικού κόσμου στο βωμό του κέρδους, η μόλυνση της θάλασσας και του εδάφους από τις εξορύξεις πετρελαίου και η ανάπλαση των βουνών στα οποία αντί για έλατα πλέον φυτρώνουν ανεμογεννήτριες. Τα παραπάνω υλοποιούνται κάτω από την ομπρέλα της τάξης και ασφάλειας όπου κάθε αποκλίνουσα συμπεριφορά, κάθε άτομο που δεν εναρμονίζεται με την καπιταλιστική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται «σκουπίδι» και απόβλητο, συλλαμβάνεται και «πετιέται» στο περιθώριο.
Στον αντίποδα, υπάρχει ο κόσμος που αγωνίζεται για μια άλλη πραγματικότητα, χωρίς εκμετάλλευση. Που αντίθετα με τα κυρίαρχα προτάγματα της εξατομίκευσης και της ιδιοτέλειας βάζει μπροστά την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Με την/ον συνάδελφό μας στους χώρους εργασίας, με τους/ις μετανάστες/ριες, με το σύνολο των από τα κάτω μάς ενώνει πρώτα και κύρια η ταξική μας θέση. Για αυτό και αγωνιζόμαστε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε συλλογικά και από κοινού, αντιθεσμικά και αντιιεραρχικά κόντρα σε κάθε μορφή καταπίεσης, κόντρα σε κράτος και κεφάλαιο, έως ότου οικοδομήσουμε έναν κόσμο στα μέτρα μας.
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΣΚΕΨΟΥ ΣΑΝ ΕΡΓΑΤΗΣ, ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΗΣ
