Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις μετανάστες/ριες, την Τετάρτη 31/03, στις 18:00, στην πλατεία Γεωργίου.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΞΕΝΟΙ/ΕΣ
Την Κυριακή 21/02 μία 26χρονη Αφγανή πρόσφυγας, έγκυος στον όγδοο μήνα της κύησης της, μητέρα άλλων δυο παιδιών, αυτοπυρπολήθηκε μέσα στη σκηνή που διέμενε, στον προσωρινό καταυλισμό του Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης, όταν έμαθε ότι απορρίφθηκε η μετάβαση της στη Γερμανία και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατηγορία του εμπρησμού από πρόθεση. Την Παρασκευή 26/03 στο Κέντρο κράτησης στην Κω ο 44χρονος Macky Diabate έχασε τη ζωή του από περιτονίτιδα, εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας της διοίκησης του camp, η οποία άφηνε έναν άνθρωπο να σφαδάζει επί τρεις ημέρες με κρίση σκωληκοειδίτιδας. Το Σάββατο 27/03 Κούρδος πρόσφυγας στο προαναχωρησιακό κέντρο της Κορίνθου αυτοκτόνησε όταν ενημερώθηκε ότι η ήδη 16μηνη κράτησή του θα παραταθεί. Ως αντίδραση πρόσφυγες εκεί εξεγέρθηκαν και πυρπόλησαν υποδομές.
Οι διαρκείς πόλεμοι για τον ορυκτό πλούτο στην Μέση Ανατολή, η οικονομική και πολιτική κατάσταση σε διάφορες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας είναι οι βασικοί λόγοι μετανάστευσης. Η Ευρώπη “της δημοκρατίας, της ευμάρειας , της ελπίδας” φαντάζει ιδανικός και με εγγύτητα προορισμός, ικανός να αντισταθμίσει την επικινδυνότητα του ταξιδιού σ`αυτή. Οι χώρες του νότου της Ευρώπης, σαν σύνορά της, δέχονται τα κύματα των ξεριζωμένων ανθρώπων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε το μεταναστευτικό ως αιχμή της διακυβέρνησής της από την αρχή. Ήδη από τους πρώτους μήνες μετέφερε την διαχείριση του μεταναστευτικού στο υπουργείο δημόσιας τάξης (για να ανακαλέσει μερικούς μήνες αργότερα), κατήργησε ρατσιστικά το ΑΜΚΑ δυσκολεύοντας την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους/ις μετανάστες/στριες, έκοψε τη μετακίνηση προς τα σχολικά κτίρια, αυστηροποίησε τους όρους χορήγησης καρτών διαμονής και εκκένωσε πλήθος καταλήψεων στέγης με εντυπωσιακούς όρους και κάλυψη από τα ΜΜΕ. Όποιος/α τολμήσει να αντισταθεί και αγωνιστικά να διεκδικήσει καλύτερους όρους επιβίωσης θα συναντήσει τη σιδερένια πυγμή του κράτους. Η τάξη και ασφάλεια που διακηρύσσει παντού η ΝΔ, δε θα μπορούσε παρά να αφορά και τους/ις μετανάστες/στριες. Η κατεύθυνση είναι σαφής: οι μετανάστες/στριες είναι απειλή, πρέπει να πεταχτούν εκτός συστήματος υγείας, πρέπει να διοχετευτούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά τον ελλαδικό χώρο, πρέπει να απελαθούν.
Έτσι καλλιεργείται και προβάλλεται η εικόνα του μετανάστη-“εισβολέα” στον οποίο φοριέται ο ρόλος του αποδιοπομπαίου τράγου για τα τρέχοντα ζητήματα (ανεργία, εγκληματικότητα κ.λ.π.) εξυπηρετώντας άρτια το δόγμα διαίρει και βασίλευε, ενισχύοντας το φαντασιακό της πατρίδας και του έθνους και τη συσπείρωση του εθνικού κορμού. Η πραγματικότητα για τη φύση και τα αίτια των ζητημάτων που πλήττουν τον κοινωνικό ιστό παραγκωνίζεται, με αποτέλεσμα το κράτος και το κεφάλαιο να μπορούν να αποκρύψουν και φαινομενικά να άρουν τους ταξικούς διαχωρισμούς, συσκοτίζοντας την πολύμορφη εκμετάλλευση/καταπίεση των από τα κάτω. Η εικόνα του μετανάστη ως εσωτερικού εχθρού αφήνει τέλος, πρόσφορο έδαφος στην έκφραση του κοινωνικού κανιβαλισμού επιρρώνοντας έτσι τη λογική του ατομισμού και καταλύοντας τη συνείδηση περί αλληλεγγύης, συνύπαρξης, κοινής θέσης απέναντι στον κόσμο της εξουσίας.
Η προαναφερθείσα ρητορική έρχεται να πλαισιώσει τη συνεχή, εδώ και μερικά χρόνια, διόγκωση ενός εθνικού κορμού που ταυτόχρονα μετατοπίζεται όλο και πιο δεξιά. Από τα μακεδονικά συλλαλητήρια και τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, τη ρατσιστική δολοφονία του Αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle, στις επιθέσεις σε αλληλέγγυους/ες, αγωνιστές/στριες και ΜΚΟ σε Λέσβο και Χίο, καθώς και τις ένοπλες ομάδες πολιτών που συλλαμβάνουν πρόσφυγες στον Έβρο, είναι φανερό πως το φασιστικό δηλητήριο διαχέεται όλο και περισσότερο. Το ελληνικό κράτος αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο νέο κύμα επέλασης της καπιταλιστική βαρβαρότητας, με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας αλλά και την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, αναγνωρίζουν τη δυναμική της παρούσας κοινωνικής συνθήκης ως μια ευκαιρία να εμπεδωθεί μια κανονικότητα στην οποία η καταστολή οποιασδήποτε κίνησης αντίδρασης στο υπάρχον, υπό τη σκέπη ενός εθνικού συμφέροντος και φρονήματος, θα είναι αμείλικτη. Μια κανονικότητα όπου ένας στρατός από πατριώτες θα περιμένει το κάλεσμα για να τσακίσει αναρχικούς, κομμουνιστές, αριστερούς, ομοφυλόφιλους, απεργούς, φτωχούς, άστεγους, μετανάστες έχοντας κοινωνική νομιμοποίηση (όπως έγινε στον εκχ Σχολείο στις 25/03 επίθεση από φασίστες υπό την εποπτεία και τη κάλυψη των μπάτσων), μια κανονικότητα στην οποία θα είναι αδύνατο να αμφισβητήσεις τις επιταγές της κυριαρχίας και μοναδική επιλογή θα είναι να συμμορφωθείς.
Το ελληνικό κράτος επιλέγει κατά το δοκούν τo προφίλ των μεταναστών που θα προβάλει, σε μια προσπάθεια διαχείρισης του μεταναστευτικού ζητήματος με διαφορετικά μέτρα και σταθμά να αφορούν την ίδια κοινωνική ομάδα, ερχόμενο κατά συνέπεια σε αντιφάσεις σχετικά με τη ρητορική του. Χτίζονται συνεπώς, κριτήρια διαχωρισμού σε νόμιμους- λαθραίους ή πρόσφυγες- μετανάστες και προωθείται σε γενικότερο πλαίσιο η εικόνα είτε του «εισβολέα» είτε του υποκειμένου σε ανάγκη.
Ειδικότερα την περίοδο της πανδημίας, οι μετανάστριες κι οι μετανάστες βρίσκονται για ακόμη μια φορά ξεχασμένοι στο περιθώριο. Είναι οι αποκλεισμένες κι οι κολασμένοι του κόσμου αυτού που παραμένουν στην αφάνεια, είτε εγκλωβισμένοι και στοιβαγμένες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε πεταμένοι σε γωνιές μητροπόλεων, χωρίς σπίτι να μείνουν και να προστατευτούν, συχνά υποσιτισμένοι, αβοήθητες και χωρίς πρόσβαση σε βασικά για την επιβίωση στοιχεία, στην κόλαση που η δύση δημιούργησε για εκείνες, στον με περίσσια μαεστρία αποκαλούμενο αναπτυγμένο πλέον κόσμο. Είναι όλοι αυτοί, που εξ ορισμού δόμησης του καπιταλιστικού συστήματος, δεν χωράνε, καθώς οι ζωές τους δεν αξίζουν όσο των υπολοίπων.
Από την πλευρά μας, δε μπορούμε παρά να αντιλαμβανόμαστε πως όλοι εμείς που βρισκόμαστε στους από τα κάτω αυτού του κόσμου, αποτελούμε για το κράτος και τα αφεντικά το φτηνό υποταγμένο, ανανεώσιμο και αναλώσιμο υλικό των επόμενων γύρων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πάνω στα σώματα των μεταναστών/ριών βρίσκεται το πεδίο πειραματισμού πολιτικών καταστολής και ελέγχου, το οποίο θα το συναντήσουμε ή το συναντάμε με διάφορες εκφάνσεις όλοι και όλες μας. Απέναντι στην πραγματική δυστοπία που όλες και όλοι βιώνουμε να ορθώσουμε ανάστημα. Με πρόταγμά μας την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, στεκόμαστε δίπλα στους αγώνες των μεταναστών/τριών, κόντρα και ενάντια σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό στη βάση της φυλής, του φύλου, του έθνους, της θρησκείας, της σεξουαλικής προτίμησης. Συγκροτώντας μαχητικές κοινότητες αγώνα με σχέσεις ισότιμες, χρησιμοποιώντας εργαλεία αγώνα όπως οι καταλήψεις και δημιουργώντας δομές αλληλοβοήθειας, να πυκνώσουμε τις αντιστάσεις μας και να οξύνουμε τον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο με όπλο μας την αυτοοργάνωση.
ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ
ΝA ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
