ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Από την έναρξη της πανδημίας μέχρι και σήμερα το ελληνικό κράτος σπεύδει να κηρύξει μέτρα διαχείρισής της. Από τον μερικό περιορισμό των μετακινήσεων μέχρι την καθολική καραντίνα, το κράτος δεν σταματά να προωθεί το ιδεολόγημα της “ατομικής ευθύνης” πλασάροντάς το ως το κατεξοχήν και μοναδικό αντανακλαστικό και τη μόνη μορφή και περιεχόμενο που πρέπει για τον κόσμο της εξουσίας να έχουν η κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανθρώπων. Μέσω αυτού του ιδεολογήματος, το κράτος αποσκοπεί τόσο στην πειθάρχηση του πληθυσμού διαμέσου μιας συνεχούς καλλιέργειας φόβου από τα ΜΜΕ (με συνεχή ειδησεογραφικό βομβαρδισμό για την καταγραφή των νέων κρουσμάτων και των θανάτων, αλλά “επιστημονικών” ρεπορτάζ σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του ιού, κ.ά.), όσο και στην αποποίηση της ευθύνης του για την διαχείριση της πανδημίας και την μεταφορά της στο κοινωνικό σώμα. Είναι εμφανές πως οι αδυναμίες του παγκόσμιου καπιταλισμού (και συνάμα στον ελλαδικό χώρο) στη διαχείριση της πανδημίας (οι εικόνες στην Ιταλία την περίοδο της άνοιξης είναι χαρακτηριστικές) συνδυαζόμενη με την ήδη υπάρχουσα κρίση του, οδηγεί την εξουσία σε μια ακόμα στροφή ολοκληρωτικής διαχείρισης. Κηρύσσονται συνεχείς απαγορεύσεις μετακινήσεων την ίδια ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι/ες καλούνται να συνωστιστούν στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε στις δουλειές τους, οι συνεχείς περιπολίες-πεσίματα των μπάτσων στις πλατείες συμβαίνουν την ώρα που πραγματοποιούνται υπό την πλήρη έλλειψη μέτρων εμφανίσεις τύπου Μπακογιάννη, γλέντια πλουσίων σε ιδιωτικές βίλες, το κράτος και το κεφάλαιο πρόσκαιρα ξεχνούν την επικινδυνότητα του ιού που συνεχώς αναπαράγουν μπρος στα κέρδη από τον τουρισμό. Προσθέτοντας σε αυτά τη μακροχρόνια υποβάθμιση του συστήματος υγείας, την κατάσταση με το άνοιγμα των σχολείων και το στοίβαγμα χιλιάδων μεταναστών/τριων και κρατούμενων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές αντίστοιχα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, αποδεικνύουν πλήρως την αντίληψη της εξουσίας για το ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν αλλά και ποιες ανθρώπινες δραστηριότητες επιτρέπονται ή όχι.
Ας μην γελιόμαστε, τα κράτη και το κεφάλαιο εχθρεύονταν, εχθρεύονται και θα εχθρεύονται την ζωή και την ελευθερία. Είναι ξεκάθαρο πως για την εξουσία η ζωή δεν είναι ένα αγαθό, αλλά ένα ακόμη πεδίο εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αναπαραγωγής των καπιταλιστικών αξιών και προτύπων του κέρδους. Γι’ αυτό το κράτος επιτίθεται σε όσους/ες σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στα κυρίαρχα πρότυπα της κατανάλωσης, στο δηλητήριο του εθνικισμού και του φασισμού, σε όσους/ες δεν πειθαρχούν στα δόγματα “ατομικής ευθύνης” που προστάζει, σε όσους/ες επιλέγουν να νοηματοδοτήσουν οι ίδιοι/ες τις ζωές τους μακριά από τη μεσολάβηση του, σε όσους/ες αποδεικνύουν έμπρακτα πως η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια δεν είναι εργαλεία της εξουσίας, αλλά ιδέες μέσω των οποίων οι καταπιεσμένοι/ες οργανώνονται ενάντια στην λεηλασία της ζωής τους. Δεν είναι τυχαίο πως εν μέσω πανδημίας, με την οικονομική ύφεση να επιστρέφει στα επίπεδα της αρχής της προηγούμενης δεκαετίας (και μια νέα κρίση να έρχεται), το ελληνικό κράτος επιλέγει να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις και γενικότερα να καταστείλει τους ριζοσπαστικούς αγώνες που δημιουργούνται αυτή τη στιγμή στο εσωτερικό του. Όπως δεν είναι τυχαίες οι κατασταλτικές κινήσεις των μπάτσων ενάντια στις μαθητικές καταλήψεις που ενσαρκώνουν ένα κομμάτι αυτών των αγώνων υπερασπιζόμενες την ζωή και την υγεία. Γιατί οι αγώνες αυτοί και τα υποκείμενα που τους αναπτύσσουν, καταδεικνύουν και στηλιτεύουν τη προαναφερθείσα βάρβαρη αντίληψη που φέρει η εξουσία για την ζωή και την εκθέτουν μπροστά στην κοινωνία.
Εμείς ως κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και γενικότερα ως αναρχικοί/ές στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στις σχολικές καταλήψεις και τις μαθητικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται σε πολλά σημεία της ελληνικής επικράτειας, οι οποίες στήνουν αναχώματα έναντι στην υπονόμευση της ζωής για χάρη μιας “λειτουργικής” για τα πρότυπα των κυρίαρχων σχολικής καθημερινότητας. Μιας σχολικής καθημερινότητας που μαζί με την πλήρη απουσία αποσυμφόρησης (15 μαθητές ανά τμήμα, ένα από τα κύρια αιτήματα των μαθητών/τριών) και την υποχρεωτική χρήση μάσκας (η οποία ακόμη και αν περιορίζει την εξάπλωση του ιού, μπορεί να επηρεάσει την αισθητική, τον τρόπο κοινωνικοποίησης, να καλλιεργήσει τη πειθαρχία με βάση τον συνεχή φόβο μετάδοσης του ιού) δείχνουν ακριβώς πως το μόνο επίδικο για το κράτος είναι η διαμόρφωση ενός/μιας υπάκουου/ης μαθητή/τριας που μοναδικό μέλημά του/της είναι η αποστήθιση και η εσωτερίκευση της καπιταλιστικής πραγματικότητας και της αγοράς εργασίας. Ενάντια σε αυτά οι μαθητές και οι μαθήτριες υπερασπιζόμενοι/ες τους/τις διπλανούς/ές τους διεκδικούν μαζί με την υγεία, ζωή και παιδεία με αξιοπρέπεια μακριά από αυτό το επίδικο. Βρισκόμαστε με όλη μας την θέληση δίπλα τους. Ξεκαθαρίζουμε στο κράτος, τους φασίστες, τα αφεντικά, πως στήνουμε παράλληλα τα συνολικότερα δικά μας αναχώματα στη φτώχεια, τον κανιβαλισμό, το μιλιταρισμό, την πειθαρχία και την απάθεια μπρος στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αγωνιζόμαστε με κάθε μέσο για την καταστροφή του κόσμου της εξουσίας και την οικοδόμηση έναν άλλου, αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
10,100,1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΧΘΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΜΜΕ, ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις μαθητικές καταλήψεις την Παρασκευή 2/10 στις 18:00 στην Πλατεία Όλγας.
