ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ, ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ-ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός εισέρχεται για ακόμη μια φορά σε περίοδο ύφεσης. Μιας ύφεσης που οι κυρίαρχοι προσπαθούν να αποδώσουν στη πανδημία του κορωνοϊού και στις καταστροφικές επιπτώσεις που είχε ο ιός για την παραγωγή, το εμπόριο,συνολικά την οικονομία. Ακόμη και αν η πανδημία οδήγησε τη καπιταλιστική μηχανή να περιορίσει την επέλασή της, τα νεοφιλελεύθερα μοντέλα να αμφισβητηθούν (π.χ. σε κράτη που αρχικά δεν διαχειρίστηκαν τη πανδημία με τους ηγέτες τους να την αποδίδουν σε fake news όπως στις Η.Π.Α και τη Βραζιλία με εντελώς ιδιωτικοποιημένα συστήματα υγείας), οι φτώχεια,η εξαθλίωση και οι καταπιέσεις που επιφέρει ο καπιταλισμός προϋπήρχαν της πανδημίας. Οι εξεγέρσεις και οι ταραχές που ξεσπούν ανά πυκνά χρονικά διαστήματα σε διαφορετικά μέρη του κόσμου το τελευταίο χρόνο (Χιλή,Ιράν,Χονκ Κονγκ, Η.Π.Α) μαρτυρούν ακριβώς πως η κρίση στην οποία ο καπιταλισμός έχει εισέρθει και που θα επιδεινωθεί ραγδαία στο προσεχές διάστημα λόγω της τωρινής συγκυρίας , δεν αποτελεί έργο της πανδημίας αλλά είναι αναπόσπαστο και δομικό κομμάτι της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Στον αντίποδά της όμως βλέπουμε να γεννιέται η αντίσταση και μάλιστα με όλο και περισσότερο κοινά χαρακτηριστικά στα διάφορα μέρη του κόσμου, όπως ο ακηδεμόνευτος τρόπος από κάθε πολιτικό φορέα(αστικό κόμμα,οργάνωση) τρόπος οργάνωσης των ανθρώπων και τα ριζοσπαστικά-ελευθεριακά περιεχόμενα που αποκτούν διάφοροι αγώνες ανά την υφήλιο.
Τα κράτη γνωρίζοντας πως τόσο η πανδημία και η επερχόμενη ύφεση όσο και οι ήδη υπάρχουσες συνθήκες εξαθλίωσης, διαμορφώνουν εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες στο εσωτερικό τους. Σπεύδουν να πλέξουν αφηγήματα ανακατεύθυνσης και επαναπροσδιορισμού των κοινωνικών σχέσεων και συνειδήσεων που αναδύθηκαν μέσα στους αγώνες που ξεσπούν. Αφηγήματα τα οποία μέσω της εθνικής ενότητας έναντι σε έναν εξωτερικό εχθρό που θα επιφέρει κρίση(αναφερόμενα στη πανδημία),της μεταφοράς ευθυνών για τη διευθέτηση της πανδημίας από τα κράτη στο ίδιο το κοινωνικό σώμα (ιδιαίτερα το κομμάτι της ατομικής ευθύνης για την αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν και το κύριο χαρτί που η εξουσία χρησιμοποίησε για να πειθαρχήσει τις κοινωνίες και να αναγράψει από τη σκοπιά της έννοιες όπως η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια) και της συνεχούς επιτήρησης ζωής εν καιρώ καραντίνας, επιχείρησαν τόσο να εγκαταστήσουν ένα περιβάλλον ισχυροποίησης του κράτους.
Το ελληνικό κράτος συγκεκριμένα, δεν έχασε καμία ευκαιρία να χρησιμοποιήσει με τη σειρά του αυτά τα αφηγήματα. Ακόμη και πριν τη πανδημία η κυρίαρχη αφήγηση από πλευράς του για τη διαχείριση τόσο των μεταναστευτικών ροών όσο και των επικείμενων ανταγωνισμών του με το τουρκικό κράτος βασιζόταν σε μια “πολεμική” ρητορική περί εισβολής και εξωτερικού εχθρού,η οποία είναι συνεχής. Διαμορφώνεται έτσι το περιβάλλον για την ανάδυση συντηρητικών-ακροδεξιών αντανακλαστικών από μεριά της κοινωνικής βάσης. Αυτήν ακριβώς τη “πολεμική” ρητορική χρησιμοποίησε για να διαμορφώσει τον κυρίαρχο λόγο εν καιρώ καραντίνας και να τον διαχύσει μέσω των ΜΜΕ με συνεχείς ενημερώσεις και δελτία στο κοινωνικό σώμα. Μια ρητορική που όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω είχε(και ακόμα έχει) πολλαπλούς στόχους. Αφενός από τη μια την διαχείριση της ίδιας της πανδημίας που χωρίς τις απαγορεύσεις και τα αυστηρά μέτρα ελέγχου το χρόνια παραμελημένο από το κράτος δημόσιο σύστημα υγείας θα κατέρρεε,αφετέρου την πειθάρχηση του ίδιου του κοινωνικού σώματος μέσω ενός περιβάλλοντος συνεχούς επιτήρησης και ελέγχου. Με αυτό το τρόπο ένα πειθαρχημένο ως προς το κράτος κοινωνικό υποκείμενο θα μπορεί αποτελεσματικά χωρίς αντιστάσεις να αφομοιώσει τις προσταγές του και οικειοθελώς να “αφήσει” το κράτος να απλώσει την εξουσία του σε βασικές πτυχές της ζωής, όπως η κοινωνικκοποίηση, η διασκέδαση, η αλληλοβοήθεια, η αλληλεπίδραση. Τα γεγονότα με τις εισβολές των μπάτσων στις πλατείες με το πρόσχημα των “υγειονομικών βομβών” και ο συνεχής μιντιακός βομβαρδισμός για την ανευθυνότητα των πολιτών να τηρήσουν τα μέτρα βγαίνοντας μια βόλτα σηματοδοτούν ακριβώς αυτήν την προαναφερόμενη κρατική στρατηγική.
Μέσα, λοιπόν, στο ασταθές μονοπάτι που βαδίζει πλέον ο παγκόσμιος καπιταλισμός, με τη κρίση στο εσωτερικό του ολοένα και να διογκώνεται, το ελληνικό κράτος θέλοντας να εντείνει την ήδη υπάρχουσα δεξιά-ακροδεξιά αντι-εξεγερτική πολιτική του. Τόσο για να ισχυροποιήσει τη θέση του ως κοινωνικός τοποτηρητής των γεγονότων στο εσωτερικό του, όσο και για να αποτρέψει τυχόν αγώνες και αντιστάσεις που θα προκύψουν από τους/τις καταπιεσμένους/ες λόγω της αυξανόμενης εξαθλίωσης. Συνεχίζει έτσι τη γνωστή “πολεμική” ρητορική του και μετά την άρση των μέτρων. Εντός της γενικότερης στροφής που κάνει η αστική δημοκρατία σε πιο ολοκληρωτικά μοντέλα διαχείρισης(με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης να μονιμοποιείται και με τις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις σε πολλούς τομείς να συνεχίζεται) το ελληνικό κράτος,αφού κατήργησε το πανεπιστημιακό άσυλο,εκκένωσε στεγαστικές και πολιτικές καταλήψεις,κατήργησε “έκτακτα” την απαγόρευση της πολιτικής επιστράτευσης σε περίπτωση απεργίας, προχωρά στη ψήφιση του γνωστού νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις,τις πορείες και τις συγκεντρώσεις. Ενός νομοσχεδίου που προβλέπει την ολοκληρωτική παρέμβαση του κράτους στις έννοιες της διεκδίκησης,του αγώνα, της διαδήλωσης και τον επαναπροσδιορισμό τους από το ίδιο. Ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά αποσκοπεί να αποτελέσει ιστορική καμπή πάνω στην αντίληψη, τη διεξαγωγή, τη διάρκεια, τα χαρακτηριστικά των πορειών, των συγκεντρώσεων, των διαδηλώσεων που διαχρονικά νοηματοδοτούνται από τους/τις αγωνιζόμενους/ες ως προς το χαρακτήρα,τα μέσα και τις πολιτικές τους στοχεύσεις. Αποτελούν αναπόσπαστο και δομικό κομμάτι επικοινώνησης των περιεχομένων μας, των απόψεων και των προταγμάτων μας στο δρόμο και της ανάπτυξης των κοινωνικών-ταξικών αγώνων στον ελλαδικό χώρο. Με το νομοσχέδιο αυτό στο κράτος δίνεται η δυνατότητα να ορίζει “οργανωτές” οι οποίοι θα είναι υπόλογοι για την ομαλή και νόμιμη διεξαγωγή της πορείας και θα αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ αυτού και των διαδηλωτών. Παράλληλα προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους για μη αδειοδοτούμενη συνάθροιση (δηλαδή παράνομη κατά το κράτος πορεία ή συγκέντρωση),ενώ προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως δύο έτη για όσους/όσες επιλέξουν το εργαλείο της σύγκρουσης στο δρόμο.
Εμείς ως αναρχικοί/ές αντιλαμβανόμαστε αυτό το νομοσχέδιο ως ξεκάθαρη απόπειρα, από μεριάς κράτους, καταστολής των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων εντός του ελλαδικού χώρου. Μιας απόπειρας που επιχειρεί να δημιουργήσει πολιτικό χάσμα ανάμεσα στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και τους/τις υπόλοιπους/ες καταπιεσμένους/ες, ως προς τη κουλτούρα και τα μέσα αγώνα που επιλέγουμε και προτάσσουμε. Μιας απόπειρας που επιχειρεί να απονευρώσει τις μελλοντικές κοινωνικές αντιστάσεις, να τις καταστήσει ελέγξιμες και συνάμα ακίνδυνες στην νεοφιλελεύθερη επέλαση που έρχεται και στην πραγματικότητα που ζούμε όλοι και όλες μας. Ας μην γελιόμαστε, δεν καταγγέλλουμε την αντιδημοκρατική/χουντική διάσταση του νομοσχεδίου και συνάμα διαμαρτυρόμαστε με σκοπό την απόσυρσή του, καθώς είναι η ίδια η αστική δημοκρατία η οποία μιλώντας για τη “δημόσια ασφάλεια” και την ομαλή διατήρηση της “οικονομικής-εμπορικής” ζωής προβαίνει σε αυτή τη κίνηση. Αντιθέτως, δηλώνουμε ξεκάθαρα πως η οποιαδήποτε κίνηση της εξουσίας να επιτεθεί στις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες, όσο και να επιχειρήσει να επαναπροσδιορίσει τους σκοπούς και τα μέσα αγώνα, θα απαντηθεί ως μια πράξη υπεράσπισης των ιστορικών κεκτημένων αντίστασης. Η προσπάθεια τερματισμού των κοινωνικών αντιστάσεων στην ζοφερή πραγματικότητα που υπάρχει και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο μας βρίσκει σε θέση μάχης, για να συνεχίσουμε να ορίζουμε το πότε, το που ,το πως υπάρχουμε και θα υπάρχουμε στο πεδίο του κοινωνικού-ταξικού πολέμου, τη κουλτούρα αγώνα και τα μέσα που προτάσσουμε, μην αφήνοντας τον ίδιο μας τον εχθρό να μας τα καθορίσει. Γιατί οι πορείες,οι συγκεντρώσεις, οι συγκρούσεις, οι καταλήψεις είναι κομμάτια της πολιτικής μας κουλτούρας που έχει στο πυρήνα της τα προτάγματα της ελευθερίας,της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, της αλληλοβοήθειας, τα συστατικά χαρακτηριστικά της ζωής που ονειρευόμαστε να δομήσουμε πάνω στα συντρίμμια αυτού του καταπιεστικού κόσμου.
Πορεία για την υπεράσπιση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, Πέμπτη 9/7 στις 19:00, από το Παράρτημα.
Θα ακολουθήσει ανοιχτή διαδικασία με γνώμονα την οργάνωση των αντιστάσεων μας μπροστά στην επικείμενη κατασταλτική δράση του κράτους, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου απαγόρευσης των διαδηλώσεων, στο χώρο της κατάληψης Παραρτήματος.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΝΑ ΔΟΜΙΣΟΥΜΕ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ
