Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Φέτος συμπληρώνονται 6 χρόνια από το βράδυ της 18 Σεπτέμβρη 2013, που ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, μετά από επίθεση που δέχεται από φασιστικά τάγματα εφόδου, στο Κερατσίνι και ενώ οι μπάτσοι που είναι παρόντες παρακολουθούν. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στις 13 Γενάρη του 2013 από μαχαιρώματα φασιστών στα Πετράλωνα αλλά και άλλες επιθέσεις σε μετανάστες/τριες, πογκρόμ σε γειτονιές με μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους/ες, αντιφασίστες/τριες, κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, σε εργατικά σωματεία (όπως σε αυτό του ΠΑΜΕ στο Πέραμα λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα). Η ύπαρξή τους διογκώθηκε, προβεβλημένη και αβανταρισμένη από τα ΜΜΕ αλλά και με τη υποστήριξη του κράτους, με μπάτσους, δικαστές, εισαγγελείς να προσφέρουν είτε την ανοχή τους είτε την απόλυτη υποστήριξή τους νομικά και στο δρόμο στα όσα έπρατταν και πράττουν, χτυπώντας αντίθετα ανελέητα όποιο χώρο και άνθρωπο υψώνει το ανάστημα του απέναντί τους.
Στο σήμερα, σε μία ακόμα περίοδο έντονων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, κρίσεων και πολεμικών σχεδιασμών, με τον πλανήτη γη να είναι έτοιμος να μας ξεράσει, βλέπουμε την επαναφορά φασιστικών/ολοκληρωτικών αφηγήσεων και ρητορικής και πολιτικών μορφωμάτων εντός της -κατά τα άλλα φιλάνθρωπης και οικολόγου- παγκόσμιας αστική δημοκρατίας. Αντιμεταναστευτικές πολιτικές από τα κράτη της φωτεινής δύσης, με την επαναφορά στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών/τριων, σύνορα φρούρια, προϊόν των διακρατικών συμφωνιών όπως αυτές της Ευρώπης-Τουρκίας και Ευρώπης-Λιβύης, κατασταλτικές εκστρατείες και συκοφάντηση ενάντια σε όποιους επιλέγουν να αντισταθούν. Διασπορά του φόβου μέσα στην κοινωνία, συνεχής καλλιέργεια αισθήματος (αν)ασφάλειας απέναντι σε υποτιθέμενες ασύμμετρες απειλές και κατασκευή νέων εσωτερικών εχθρών, άνευ προηγουμένου λεηλασία της φύσης, με τα αιολικά πάρκα, τις εξορύξεις πετρελαίου και τις λοιπές επενδύσεις να ξεπηδούν από τις ακόμα καπνίζουσες στάχτες των θερινών πυρκαγιών. Και όλα αυτά υπό την σκέπη του εθνικού αισθήματος, μέσα στην μέθη της ανάπτυξης που “έρχεται για όλους”.
Το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια αποτελεί έναν βαθιά ριζωμένο ιδεολογικό κορμό του συντηρητικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και της παραδοσιακής ελληνικής δεξιάς. Η έκφραση αυτού του ιδεολογήματος βρήκε ως κομβικό σημείο, ώστε να ξεδιπλώσει τα εθνικιστικά και αλυτρωτικά της χαρακτηριστικά, τα συλλαλητήρια για το όνομα της Μακεδονίας, όπου ένα πλήθος ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές και δυναμικές συσπειρώθηκε κάτω από την ομπρέλα του έθνους, ακόμη και με μαχητικά χαρακτηριστικά που θυμίζουν τάγματα εφόδου. Μια συσπείρωση που σε αντίθεση με τον αυθόρμητο χαρακτήρα που προσπάθησαν τα ΜΜΕ να της φορέσουν, δημιουργήθηκε, ενισχύθηκε και οδηγήθηκε με την ενεργοποίηση κράτους και παρακράτους. Μητροπολίτες ναύλωναν λεωφορεία για να μεταφέρουν το ποίμνιο, απόστρατοι αξιωματικοί κήρυτταν την αντίσταση στη συμφωνία των Πρεσπών, αντιδραστικοί σύλλογοι γονέων κινητοποιούσαν τους μαθητές ενώ ταυτόχρονα ένας ακροδεξιός συρφετός εκπορευόμενος από επίδοξους κυβερνώντες καλούσε στα συλλαλητήρια. Στον απόηχο όλων αυτών, ακόμη μια ρατσιστική δολοφονία, αυτή του Petrit Zifle στην Κέρκυρα, από μεμονομένο χρυσαυγίτη, με την αιτία να είναι η γνώμη που εξέφρασε ο Petrit για το ζήτημα με το ονοματολογικό.
Σκιαγραφώντας την ανάδειξη όλο και περισσότερων ακροδεξιών ιδεολογημάτων στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αποτελεί καίριο σημείο η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και το μιντιακό παραλήρημα που ακολούθησε. Αναδείχθηκε η παρουσία κανιβαλικών αντανακλαστικών και η «ιερή» αξία της ιδιοκτησίας, όπου η προστασία της ιεραρχείται ως ανώτερη της ανθρώπινης ζωής. Ακόμη, στοχοποιήθηκαν οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών, οι οροθετικοί/ές, μετανάστες/τριες, μικροπαραβατικοί/ες, ως”μη παραγωγικοί” και απειλή για την ιδιοκτησία και την ευημερία των “ανασφαλών” φιλήσυχων και νομοταγών πολιτών του κέντρου της Αθήνας. Το κράτος έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα της ασφάλειας που το ίδιο θέτει διαχρονικά, ικανοποιώντας το υποτιθέμενα από τα κάτω αίτημα για νόμο και τάξη. Τη μπότα και το γκλόμπ του μπάτσου συμπληρώνει η λυσσασμένη μανία του κοινωνικού κανίβαλου, ο οποίος στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο αποφασίζει να πατήσει επί πτωμάτων για να εξασφαλίσει την εύνοια του δυνάστη του και να διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα.
Το ιστορικό αφήγημα του φασισμού, που εξυπηρετεί την εκάστοτε εξουσία, παίρνει μορφή όταν έρχεται σε συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο. Ανάλογα με τη φάση που βρίσκονται, επιλέγουν να φέρουν ή όχι στο προσκήνιο τους φασίστες. Απέναντι σε αυτήν τους την κίνηση, αλλά και απέναντι σε όσους/ες στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο παίρνουν θέση δίπλα στα αφεντικά, απέναντι σε όλο το ζόφο καραβανάδων, ψεκασμένων, εθνικιστών, χουντοπαπάδων και περήφανων πατριωτών, στις μισαλλόδοξες κραυγές τους, απέναντι στο κάθε μαχαίρι που θέλει να στραφεί στους απόκληρους/ες, στους αγωνιστές/τριες, στους αντιφασίστες/τριες, στήνουμε το οδόφραγμά μας ενδυναμώνοντας τον καθολικό αγώνα απέναντι στο καπιταλιστικό οικοδόμημα που γεννά τις ταξικές/κοινωνικές αντιθέσεις και διαχέει το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας.
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13/9, ΣΤΙΣ 19:00
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΧΑΪΚΗΣ
Να συντρίψουμε το φασισμό στις συνειδήσεις και στην καθημερινότητα
Καθημερινός, μαχητικός, αντιεξουσιαστικός αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, τους πολέμους, την περιχαράκωση των ζωών μας
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας
Κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος
asapatras@espiv.net / asapatras.espivblogs.net
