Η ΔΕΘ είναι μια ετήσια εμπορική εκθεσιακή εκδήλωση που έχει ως στόχο την ανάπτυξη και τη σύσφιξη “φιλικών” δεσμών μεταξύ των λαών , την προβολή της ελληνικής παραγωγής και την προώθηση του ελληνικού τουρισμού . Η ανάπτυξη που προβάλλεται φυσικά από τη ΔΕΘ αναφέρεται αποκλειστικά σε αυτούς που κατέχουν το κεφάλαιο και τους ισχυρούς αυτού του κόσμου καθώς οι απο τα κάτω θα γευτούν την ακόμα εκτενέστερη υποβάθμιση της ζωής τους είτε αφορά την εργασία, τις σχέσεις ή το περιβάλλον. Το κράτος ως θεσμός εξ ορισμού εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτής της τάξης, της τάξης των εξουσιαστών και των καταπιεστών.
Στην φετινή ΔΕΘ είναι τιμώμενη χώρα οι Η.Π.Α. που θέλουν σταθερούς συμμάχους στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Έτσι αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ προκαλώντας αιματηρές επιπτώσεις για τους Παλαιστίνιους και απαιτούν της επίλυση του ‘Μακεδονικού’ ώστε να ενταχθεί η Μακεδονία στο ΝΑΤΟ. Η παρουσία αυτή λοιπόν των Η.Π.Α. αποτελεί ουσιαστικά την επιβράβευση της ελληνικής κυβέρνησης για τη στάση και τη συμβολή της ως εγγυήτριας δύναμης στην ευρύτερη περιοχή Βαλκανίων και Μεσογείου για να προασπιστούν και να προωθηθούν τα υπερεθνικά καπιταλιστικά συμφέροντα.
Η παρούσα κυβέρνηση λύνει λοιπόν το ‘Μακεδονικό ζήτημα’, κερδίζει την εύνοια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα αυτοπαρουσιάζεται ως ο σωτήρας που βγάζει την Ελλάδα από τα μνημόνια και την κρίση και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κοινωνικό κράτος δικαίου, εικονικά μόνο εφόσον συνεχίζει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών . Είναι η υποτιθέμενη εγγυήτρια της κοινωνικής ισορροπίας , καθώς προωθεί τη δημοκρατία απέναντι στα “δύο άκρα”. Παράλληλα, στο πολιτικό σκηνικό, ο πατριωτικός/εθνικιστικός λόγος ξαναφουντώνει καθημερινά, με τη ρητορική του να έχει τόσο δεξιά όσο και αριστερή απόχρωση, δημιουργείται ο χώρος τα φασιστικά μορφώματα να οξύνουν την παρουσία και τη δράση τους, αλλά και συνολικά να παρατηρούμε στη βάση των παραπάνω μεγάλες πολιτικές διεργασίες και ανακατατάξεις, καθώς βλέπουμε νέα μορφώματα να ξεπηδούν, ιδιαίτερα από τα δεξιά, (καινούργιο πατριωτικό κόμμα Καμμένου -Μπαλτάκου ) και συνολικά τον δημόσιο λόγο και την καθημερινή ατζέντα να μετατοπίζονται προς όλο και πιο συντηρητικό έδαφος.
Ο πατριωτισμός/εθνικισμός με αιχμή του δόρατος στην παρούσα συγκυρία το “Μακεδονικό”, χρησιμοποιείται για ακόμη μια φορά ώστε να φανατιστεί η κοινωνία διαταξικά γύρω από τα εθνικά ιδεώδη. Η έννοια του εθνικού συμφέροντος όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια να ενωθούν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι απέναντι σε έναν φαντασιακό κοινό εχθρό, τον ‘εχθρό της πατρίδας’ και να αποπροσανατολιστούν οι πραγματικές αιτίες της εκμετάλλευσης και λεηλασίας των ζωών μας, δημιουργώντας έναν φρούδο αγώνα που βαπτίζεται εθνικός διαιωνίζοντας έτσι την ιεραρχία, τους πολέμους, την φτώχεια, την εκμετάλλευση. Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο καπιταλισμός θα ήταν αδύνατον να επιβιώσει χωρίς τις αφαιρετικές, όπως χρησιμοποιούνται, έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας από την μια και την έννοια του εθνικού κορμού και τον φασισμό από την άλλη, ο οποίος αναπαράγεται από τις ίδιες τις καπιταλιστικές σχέσεις, την εξουσία και τον ανταγωνισμό σαν κοινωνική σχέση/συμπεριφορά.
Ο πραγματικός κίνδυνος λοιπόν είναι ο οποιοσδήποτε μηχανισμός παράγει μίσος μεταξύ των ανθρώπων, είναι τα συμφέροντα των τραπεζών , των επενδυτών και των λοιπών κεφαλαιοκρατών καθώς και όλα τα κόμματα που λειτουργούν ως υπηρέτες της εκμετάλλευσής μας αυτής . Όλοι οι παραπάνω, αυτό που επιθυμούν επί της ουσίας είναι να διαιωνίσουν τον υπάρχον κόσμο λεηλατώντας το φυσικό περιβάλλον με τα σχέδια ανάπτυξης όπως τα αιολικά πάρκα, οι εξορύξεις πετρελαίου, τα βιοκαύσιμα και ούτω καθ’εξής, να συνεχίσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τις ανταγωνιστικές σχέσεις και την διαρκή υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και συνθηκών ζωής, φτωχοποιώντας πληθυσμούς. Εμάς αυτός ο κόσμος δεν μας ενέχει, επιλέγουμε την ζωή αντί για τον θάνατο και πιστεύουμε ότι ο μόνος αγώνας που έχει νόημα να διεξαχθεί είναι ο ταξικός/διεθνιστικός, μέσω της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Και για όλα τα παραπάνω επιλέγουμε να σταθούμε απέναντι σε κάθε αφήγημα, σοσιαλδημοκρατικό ή εθνικιστικό που επιδιώκει την διαιώνιση του καπιταλιστικού κόσμου της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, των πολέμων, της φτώχιας, της λεηλασίας του φυσικού κόσμου, να παλέψουμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Ο αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο είναι
αγώνας για ζωή ενάντια στην εξαθλίωση, τους
πολέμους και την εκμετάλλευση.
Καμία πατρίδα δε μας ενώνει,
κανένα όνομα δε μας χωρίζει.
Πορεία Σάββατο 8/9, 18:00, Καμάρα