Στις 12 Μαρτίου ξημερώματα Δευτέρας, πραγματοποιήθηκε συντονισμένη επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Συγκεκριμένα, εκκενώθηκαν οι καταλήψεις Ζαΐμη 11 και Gare στα Εξάρχεια, οι οποίες επανακαταλήφθηκαν τις επόμενες μέρες και η κατάληψη στέγης και αγώνα Ματρόζου 45 στο Κουκάκι. Κατά την εκκένωση της τελευταίας συλλαμβάνονται 12 συντρόφισσες και σύντροφοι προσπαθώντας να υπερασπιστούν τον χώρο, οι οποίοι-ες αντιμετωπίζουν κατηγορίες πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα, ενώ αφέθησαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους.
Τα παραπάνω γεγονότα έρχονται να προστεθούν σε μία σειρά κατασταλτικών κινήσεων ενάντια σε καταλήψεις και αυτοοργανομένους χώρους από κράτος και παρακράτος. Μετά την περίοδο εκκενώσεων των καταλήψεων το 2013 επί κυβέρνησης Σαμαρά, την σκυτάλη παίρνουν οι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ εξαπολύοντας μία σειρά επιθέσεων σε καταλήψεις (εκκενώσεις, κατεδαφίσεις, συλλήψεις καταληψιών), συνεπικουρούμενοι από επιθέσεις ακροδεξιών με αποκορύφωση τον εμπρησμό της Libertatia. Εν μέσω της εφαρμογής σκληρών πρακτικών στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, την περαιτέρω εξαθλίωση των από τα κάτω και ενός εθνικιστικού πατριωτικού παροξυσμού με αφορμή το μακεδονικό και την αναζωπύρωση του ελληνοτουρκικού, το κράτος προσπαθεί να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον. Επιτιθέμενο στον κόσμο και τα εδάφη του αγώνα (υλοποιώντας την διακύρηξή του σχετικά με εκκενώσεις καταλήψεων σε Αθήνα και επαρχία) , παρουσιάζοντάς τα ως εστίες ανομίας και συλλαμβάνοντας ακροδεξιές και ναζιστικές γκρούπες (π.χ. combat 18) επαναφέρει τη θεωρία των δύο άκρων στο προσκήνιο. Έπειτα από τις δράσεις αλληλεγγύης στον Κ. Γιαγτζόγλου και την παμβαλκανική πορεία στη Θεσσαλονίκη, επιλέγει να εκκενώσει τις καταλήψεις, κλείνοντας το μάτι στο δεξιό ακροατήριο ενώ παράλληλά ανοίγεται και σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που ζητούν τάξη και ασφάλεια. Έτσι διατηρεί τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και παρουσιάζεται ως ο απόλυτος διαχειριστής και εγγυητής της κοινωνικής ειρήνης, της τάξης και της ασφάλειας.
Οι καταλήψεις είναι χώροι αυτοοργανωμένοι που λειτουργούν με οριζόντιες, αντιιεραρχικές και ισότιμες διαδικασίες με ελευθεριακά προτάγματα , χώροι που εντός τους δημιουργείται και αναπαράγεται η δική μας ανταγωνιστική προς το υπάρχον κουλτούρα. Στον αγώνα που δίνεται ενάντια στα κράτη και στα αφεντικά καθημερινά, πρέπει, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου, να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας συλλογικά και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Το οξύμωρο του καπιταλιστικού κόσμου συμπυκνώνεται στους χιλιάδες άστεγους που οδηγούνται στους δρόμους ενώ υπάρχουν τόσα σπίτια που μένουν άδεια και στην ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων που στερούνται τις βασικές ανάγκες, ενώ άλλοι συγκεντρώνουν δυσεύρετο πλούτο. Οι καταλήψεις είναι οι χώροι που αποτελούν κέντρα αγώνα για την καθημερινή πάλη για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Είναι χώροι που μπορούν πραγματικά να καλύψουν τις κοινωνικές μας ανάγκες , που αμφισβητούν έμπρακτα την ατομική ιδιοκτησία, η οποία αποτελεί πυλώνα του καπιταλιστικού οικοδομήματος. Οι καταλήψεις είναι κομμάτι των αγώνων μας και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ